Hayatımızda öncelik verdiğimiz belli başlı şeyler var değil mi? Bazıları istek, bazıları ihtiyaç. Bunları gerçekleştirmek için çabalayıp duruyoruz. Bu çabaların yerini zamanla mükemmeliyetçilik alabiliyor. Sahip olduğumuz bir nesne için bile kırık olmasın, çatlak olmasın, patlak olmasın, aman olmuşken en güzeli olsun diye tutturabiliyoruz. Oysa ne olacak mükemmel olmasa, ufak tefek kusurları olsa, içinde yaşanmışlıkların izini taşısa...

İnsanın hedeflerinin, ideallerinin olması çok güzel bir şey elbette. Dozu kaçmadığı müddetçe. Nasıl abartı olur mesela diye düşündüğümde; sağlığını hiçe sayarak uğraş verdiğinde derim. Değer mi bu kadar hırpalanmaya peki? Bırak bazıları da senin olmasın! Bazı şeylerin de eksik kalsın! Herkeste olan sende olmasın!

Hayatta varlığına çok az şükrettiğim bir şey sağlıklı olmak. Hasta olduğumuz zaman kaçan o ağız tadı yok mu? Her şeyin değerini çok güzel anlatıyor aslında...